🟤 Wernisaż wystawy Artura Wawrzkiewicza

Artur Wawrzkiewicz urodził się w 1987 roku w Częstochowie. Jest absolwentem kierunku malarstwa, ukończonego w Akademii im. Jana Długosza. Dyplom malarski pod kierunkiem prof. Włodzimierza Kuleja obronił z wyróżnieniem. Od 2014 roku pracuje jako asystent w Katedrze Malarstwa na macierzystej uczelni.

Jest laureatem XIV Festiwalu Sztuki Wysokiej „Stalowe Anioły” w Bytomiu.

Uczestniczył w wielu wystawach, zarówno w kraju jak i zagranicą m.in. „Symbolika Przestrzeni” Wystawa Indywidualna – Bałtyckie Centrum Kultury w Ustce, Ustka 2015; „Przestrzeń (Nie)Ludzka” – Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Krakowie, Kraków 2018; „Moja Przestrzeń” – Filharmonia Częstochowska im. Bronisława Hubermana w Częstochowie, Częstochowa 2018; „Syg-Natura Płaszczyzn” – Galeria Wydziału Sztuki Uniwersytetu im. Jana Kochanowskiego w Kielcach, Kielce 2022; „Autoportret z petrichorem” – Filharmonia Częstochowska im. Bronisława Hubermana w Częstochowie; Częstochowa 2022.

Jego prace pojawiły się również podczas ekspozcji wystaw zbiorowych, m.in. „Art Festiwal 2021” – Stargardzkie Centrum Kultury, Stargard 2021; „Reflections on creations and space” – Galeria Forum UMK – Galeria Wydziału Sztuk Pięknych w Toruniu, Toruń 2021; „Alma Mater” – Wystawa z okazji 50lecia Uniwersytetu Humanistyczno–Przyrodniczego im. Jana Długosza w Częstochowie, Miejska Galeria Sztuki w Częstochowie, Częstochowa 2021; „Czytelnia szkicowników – 365 2021 rok z życia + suplement 2022” – Miejska Galeria Sztuki w Częstochowie, Częstochowa 2022; Kontrasty II. – Galeria „Apteka Sztuki”. Warszawa, 2022.

Umiłowanie widzialności jest charakterystyczne dla malarstwa Artura Wawrzkiewicza – pisze w katalogu wystawy Jakub Jakubowski. – Z pozoru jasne deklaracje w zakresie treści, formy oraz narracji mogą być pokusą do tego, żeby pozostać tylko przed obrazem – ale to nie wystarczy. „Publicystyka” Wawrzkiewicza wymaga od widza pewnej strategii, należy widzialność upodmiotowić. Trzeba dostrzec – poczuć osobowość tych przedstawień. Czyli tak z nimi być i tak być wobec nich, jak być z człowiekiem i wobec niego.

Dialogiczny wymiar pozwala zbudować relacje, a nie tylko wywołać emocje – kontynuuje Jakubowski. – Wtedy istnieje szansa aby odrzucić „arbitralność oka” i przejść do niewidzialności. Jest to przestrzeń, którą buduje oglądający podążając już nie za obrazem, a za malarstwem. W konsekwencji to propozycja bycia współautorem, to zaproszenie do twórczości. To sztuka wymagająca, ale bardzo uczciwa, rzetelna, szanująca tradycję, zaktualizowana poprzez „teraz” Artura Wawrzkiwicza.

il. fragment reprodukcji cyfrowej obrazu Artura Wawrzkiewicza